Adnan en de KPN winkel
Zoonlief heeft naast zijn studie een deeltijdbaan in een van de KPN winkels. Hij heeft er veel schik in en komt regelmatig met verhalen thuis over zijn belevenissen met klanten. Verhalen die gaan over zijn klanttevredenheidscores, hoe sommige mensen achteloos en razendsnel voor honderden euro’s aan abonnementen en accessoires uitgeven, en weer anderen die zich uitgebreid laten informeren om daarna vriendelijk te bedanken en weg te lopen. Het zijn klanten met uiteenlopende vragen en achtergronden die hij allemaal zo professioneel mogelijk te woord staat en adviseert.
Toch lijkt hij een zwak te hebben voor een bepaald soort klanten waar hij net iets meer zijn best voor lijkt te doen. Vaak zijn dat klanten die hij classificeert als zeer vriendelijk, verlegen, grappig, kwetsbaar en soms verward. Als een oud opaatje hem vraagt of hij zijn gegevens kan overzetten op een nieuwe telefoon of vraagt zijn mail in te stellen, dan doet hij dat zonder te denken aan zijn salestarget en de tijd die het hem kost. Deze verhalen van zoonlief ontroeren mij omdat hij naast zijn salesgedrevenheid ook laat zien dat het goed zit met zijn inborst en empathisch vermogen. Maar van zijn laatste verhaal kreeg ik toch echt een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen.
Hij had kennisgemaakt met Adnan die de winkel was ingelopen voor een vraag over een abonnement die hij eerder bij KPN had afgesloten. Adnan bleek een Syrische vluchteling te zijn van 19 jaar die sinds 9 maanden in Nederland woont. En omdat Adnan nog geen Nederlands spreekt en gebrekkig Engels had hij een veel te duur abonnement afgesloten. Zoonlief nam de tijd voor hem en zette zijn abonnement om naar een gunstigere variant en ondertussen vroeg hij Adnan naar zijn situatie. Die vertelde dat hij uit een gezin met 5 kinderen komt en dat hij en zijn moeder eerst naar Turkije zijn gevlucht. Zijn moeder is weer terug naar Syrië en Adnan heeft een hachelijke reis geriskeerd en weten te vluchten naar Nederland. Hij woont nu op een kamer in zijn eentje in Nieuw-Vennep. Als het goed is mag hij in september beginnen met een taalopleiding aan het ROC. Maar in de tussentijd is Adnan vooral eenzaam en alleen. Terwijl Adnan zijn verhaal vertelde drong het tot mijn zoon door dat hij te maken had met een jongen die jonger is dan hijzelf, maar die al ongekend veel ellende en verdriet in zijn leven heeft gekend. Hij besefte ook hoe bevoorrecht hij is ten opzichte van Adnan. Het greep hem naar de keel. Zoonlief: ‘mam, ineens brak er iets in mij en moest ik mijn tranen bedwingen en had ik het ontzettend met Adnan te doen. Ik omhelsde hem midden in de winkel en zei tegen hem dat ik hem graag wil helpen en dat hij altijd mij mag bellen als hij ergens mee zit’.
Ik geloof niet dat de handeling van zoonlief past in het werkprotocol van KPN. Toch ben ik trots op zijn medemenselijkheid. Inmiddels heeft zoonlief Adnan onder zijn hoede genomen en hem al met verschillende zaken geholpen. Zo bedacht hij dat Adnan zo snel mogelijk een fiets moet hebben en.. ‘ oh ja mam, wij hebben toch een fiets die we niet gebruiken. Ik laat die wel opknappen en geef die aan Adnan’.
Mijn zoon past op deze manier toe wat wij met Peer2Peer op scholen doen. Hij ontfermt zich over een leeftijdsgenoot die zijn ondersteuning en vriendschap goed kan gebruiken. En zoonlief op zijn beurt krijgt een kadootje omdat hij naast het verder ontwikkelen van zijn sociale en culturele vaardigheden ook ervaart hoe gelukkig je zelf kunt worden van het helpen van een ander. Ab Dijksterhuis, sociaal pyscholoog, beschrijft dit fenomeen ook heel mooi in zijn boek ‘Op naar Geluk’.
En zo is de cirkel van wederkerigheid rond met dank aan de KPN winkel !
Melek Usta, 16 augustus 2016