De morgenstond…
Vanmorgen ben ik vroeg uit de veren, als altijd eigenlijk. Ik hoor bij de early risers, de wormenvangers zoals ze dat in het Engels zeggen. Nou, dat laatste nou weer liever niet, maar ik ben meestal wel vroeg genoeg om als eerste de krant uit de brievenbus te vissen. Mijn ochtenden verlopen meestal volgens een vaste routine. Het huis zwijgt nog in alle talen wanneer ik achter een kop geurende goedemorgenthee aan de keukentafel zit, ouderwets een quick scan door de krant loop en NPO Radio 1 op de achtergrond aanstaat. Altijd even weten hoe het de wereld is vergaan terwijl ik even niet oplette. Geen breaking news deze keer, maar ik leg toch de krant even weg wanneer een reportage doorkomt van het examenjournaal. Het is weer de erop-of-eronder-tijd voor veel nerveuse leerlingen en hun minstens zo nerveuse incrowd. De veldreporter van dienst is deze keer in Hilversum of all places, kennelijk al door zijn reisbudget van deze maand heen. De rector legt geduldig uit wat zij en haar team aan nervositeitsreductie hebben gedaan. Ze doen aan Peerbegeleiding bij de examentraining en de vanzelfsprekendheid in haar stem krijgt een extra zetje. ‘Onze aanpak is erop gericht om de talenten van onze leerlingen zoveel mogelijk boven water te krijgen. Dit is effectiever dan nog maar weer een les en minder eenzijdig ook’, zegt ze. ‘Leuker ook vooral en dat vinden we ook belangrijk. Door samen te leren blijft het ook leuk. Wij koesteren heel bewust de funfactor in ons onderwijs.’
Kijk, dat is nou een school naar mijn hart. Ze denken door. Straks maar even een telefoontje naar een van onze Trainer-coaches plegen. We hebben misschien een lead in Hilversum …
Er is niks mis met een early bird.
Dirk van der Spoel